* Aylin Tekiner

12 Eylül arifesinde Türkiye arkası gerisine pek çok siyasi cinayete şahit oldu. Ya toplumda infial yaratacak aydın cinayetleri işleniyor ya da Anadolu’daki sol örgütlenme için kıymetli sendikacılar, avukatlar, personel önderleri organize bir biçimde öldürülüyordu. Bu sistematik cinayetlere 1970’lerin sonuna gerçek yeni bir halka daha eklendi. Şiddet Cumhuriyet Halk Partisi’nin vilayet ve ilçe örgütlerine yöneldi. Memleketi “komünizm tehlikesi”nden muhafaza şiarıyla güdülüp yönetilen davacılarca işlenen ve sonrasında faili meçhul bırakılan bu siyasi cinayetler, yeni dünya nizamının yerleşmesinde ve neoliberal çarkın dönmesinde değerli fonksiyon gördü. Aydın ve solcu avına çıkarak bilim, kültür ve sanat coğrafyasını çoraklaştıran ve her kentte vefat listeleri oluşturan paramiliter güçlerin ardındaki gerçek failler ise hiç açığa çıkmadı. Zira devlet kendine muhalif saydığını, tehdit gördüğünü sindirmenin ya da yok etmenin yollarını daima bildi ve hakikatin açığa çıkmaması için tüm aygıtlarını devreye soktu. Tıpkı bugün olduğu üzere 40 yıl evvel de failler cezasızlıkla ödüllendirilirken işlenen kabahatlerde sorumluluğu bulunan bürokratlar, işkenceciler, siyasetçiler taltif edildiler, terfi ettiler ve takdir gördüler. Adaletin tecelli etmediği ülkede gayret veren mağdur ailelerinin önüne ise daima birebir duvarlar örüldü. Devlet sırrı gerekçesiyle buyruğu verenler müphem bırakıldı, evraklar ve dokümanlar imha edildi ve günün sonunda davalar vakit aşımına uğradı.

Devlet düzeneği geride kalanların böylesine canını yakarken katliamlara ve cinayetlere şahit olup kayıtsız kalan toplum bölümü de bu çarkın dönmesinde azımsanmayacak bir fonksiyon gördü. Bu sessiz yığın, hata makinasının kıymetli bir dişlisi olduğunu bilmeden tıpkı seçilmiş, görevlendirilmiş failler üzere “sıradan ve sayısız kahramanlar” olarak bu esaslı sistemi daim kıldı. Toplumdaki sessizlik travmayı perçinlerken yakınlarını siyasi bir cinayette kaybeden aileler giderek yalnızlaştılar. Kimi hayatlar sorumlulardan hesap sormaya, yitirdiklerini unutturmamaya adandı, kimi hayatlar ise yaşanan infial ve travmanın gerisinde oluşan boşlukta asılı kaldı.

1980’de öldürülen CHP Nevşehir Vilayet Lideri Av. Zeki Tekiner’in ailesi olarak biz faili meçhul cinayetlerde hayatını yitiren 28 aydın ailesinden oluşan Toplumsal Bellek Platformu’na 2009 yılında katıldık ve bu büyük ailenin içinde olmaktan güç aldık. Platform aileleri olarak kendi adalet arayışlarımızın yanı sıra faili “meçhul”cinayetlerdeki hakikatin ortaya çıkarılması, nefret telaffuzunun bu topraklardan silinmesi ve gelecek kuşakların daha fazla bedel ödememesi için bir ortadayız.

Kırk yıl önceye gidelim. 

17 Haziran 1980’de Nevşehir’de bir bakkal dükkanında iki cinayet işlendi. Mehmet Onur Miman ve Uğur Coşkun isimli iki ülkücü, CHP Nevşehir Vilayet Lideri Av. Zeki Tekiner’i ve bakkal dükkânı sahibi Yavuz Yükselbaba’yı öldürdüler. Babamı öldürmeleri için ülkücü Ömer Ay tarafından işe koşulan bu iki tetikçinin işlediği cinayetler, Yükselbaba’nın biri 9 oburu 15 yaşındaki iki yeğeninin gözleri önünde işlendi ve iki aileden 7 çocuğu babasız bıraktı. Katiller, cinayeti seyreden insan güruhunun duymazdan geldiği bu iki çocuğun feryadı ortasında cadde uzunluğu salınarak cinayet mahallinden uzaklaştılar. Dükkânın içinde duyduğu mermi seslerini balon patlaması sanacak kadar küçük olan 9 yaşındaki Mustafa, sıkıyönetim duruşmalarında yıllar sürecek bir tanıklık misyonunu üstlenerek erken büyüdü.

Periyodun CHP Genel Lideri Bülent Ecevit ile eşi Rahşan Ecevit; Zeki Tekiner ve Yavuz Yükselbaba’nın cenaze merasiminde

1980’de genel merkezi Nevşehir’de kurulan, genel lideri Muhsin Yazıcıoğlu ve ikinci lideri Abdullah Çatlı olan Dava Yolu Derneği’nin İç Anadolu Eğitim Sorumlusu Ömer Ay, şahsen azmettirdiği Tekiner cinayetinin tetikçilerini, cinayetten sonra kent merkezinde kaldıkları konutta koruyup kolladı (polis katillerin yaşadığı bu konuta hiç uğramadı), cinayet için kendi temin ettiği silahları imha etti, 4 günün akabinde katilleri evvel Hacıbektaş’ın bir köyüne oradan da Kayseri’ye kaçırdı.

Ortadan 40 yıl geçti.

CHP Nevşehir Vilayet Lideri Av. Zeki Tekiner’in katillerini cinayete azmettiren ve bu cürümden karar giyen birebir Ömer Ay, 40 yıl sonra, 5 Temmuz 2020 tarihinde CHP’nin ittifak ortağı Uygun Parti’nin Nevşehir Vilayet Lideri seçildi. 

Âlâ Parti Genel Lideri Meral Akşener pandemi nedeniyle orta verdiği vilayet seyahatlerinin başlangıç startını 5 Ağustos 2020’de Nevşehir’den verdi. Yeterli Parti’nin siyasi tabanı için sembol bedeli taşıyan Abdullah Çatlı, Ömer Ay üzere davacıların memleketi olan Nevşehir’de partililerine seslendiği konuşmasını sonlandırırken yeni vilayet liderini “O benim Ömer ağabeyimdir” diyerek selamladı ve geçmişe dair ideal birliklerini ve gönüldaşlıklarını bir kere de kameralar önünde somutlaştırmış oldu

Siyasi bir cinayetin faillerinden olan bu şahsın bugünün siyaset arenasına fütursuzca kabulünde devlet düzeneğinin ve kolektif sessizliğin yanı sıra CHP’nin takındığı tavır da politik, etik ve vicdani bakımdan sorgulanmaya muhtaçtır. Bu nedenle ailem ismine cevaplanmasını elzem bulduğum birkaç soruyu sormak isterim.

1951 yılında CHP’ye kaydolmuş, Kurucu Meclis Nevşehir Vilayet Temsilcisi bir hukukçu olarak 1961 Anayasası’nın hazırlanmasına katkı sunmuş, 15. Devir CHP Nevşehir milletvekilliği yapmış, davacıların mevt listelerindeki birinci isim olmasına ve evvelki tarihli bir suikast teşebbüsünden baht yapıtı sağ kurtulmasına karşın ülkülerinden ve partisinden vazgeçmemiş ve katledildiği güne kadar CHP Nevşehir Vilayet Başkanlığı vazifesine devam etmiş bir parti sevdalısının siyasi kimliği bugün CHP için ne tabir etmektedir?  

CHP Nevşehir Eski Vilayet Başkanı’nın katillerini cinayete azmettiren ve bu cürümden karar giyen Ömer Ay’ın, ittifakta olduğu Yeterli Parti’nin Nevşehir Vilayet Lideri seçilmesine CHP neden kayıtsız kaldı?

Ömer Ay’ın Düzgün Parti Vilayet Başkanlığı adaylığına ve ardından de seçilmesine CHP’den rastgele bir reaksiyon gelmediği üzere, seçildiği kongreye CHP Nevşehir Vilayet Örgütü yüksek iştirakle iştirak etti ve en ön sıradan basına fotoğraf verdi. Celladıyla siyaset yapmakta beis görmeyen bir siyasi yapının üreteceği siyasete dair ne söylenebilir?

“Siyasi nezaket”i harfiyen uygulayan CHP Vilayet Örgütü kuvvetle mümkündür ki ilerleyen günlerde Ömer Ay’ın makamına yüksek iştirakli bir tebrik ziyaretinde de bulunacaktır. Ömer Ay da Uygun Parti Nevşehir Vilayet Lideri titriyle iade-i ziyarette bulunduğu taktirde 40 yıl evvel katledilen Vilayet Başkanı’nın duvarda asılı resmi önünde de basına fotoğraf verecek kadar ileri gidilecek midir?

İttifak iştirakine zeval gelmesin diyen genel merkez siyasetine kurnazca yaslanmak o denli görünüyor ki mahallî siyasetçileri vazifelerine memur etmiş ve onları mensubu oldukları partinin yakın tarihine yabancılaştırmıştır. CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na aile olarak yazdığımız ve bugüne kadar karşılıksız bırakılan mektupta da belirttiğimiz üzere “Geçmişe ilişkin pahaları ve kendi partisinin vilayet düzeyindeki yakın tarihini yapılan onca anma aktifliklerine karşın unutmanın ya da görmezden gelmenin ve çok temel insani, siyasi ve ahlaki bir hassasiyeti yitirmiş olmanın geri dönüşü olmayan bir çürümenin işareti olduğu düşüncesindeyiz. Tarihi değeri olan, sembol kıymeti taşıyan bu türden hadiselere dair takınılacak etik ve aktif halin kendi yağıyla kavrulan vilayet örgütlerinin inisiyatifiyle sınırlanmamasından yanayız.” Geçen onca haftanın akabinde Nevşehir’deki bu yanlış denklemden haberdar olup da sessizliğini koruyan Genel Merkez idaresini ciddiyete davet ediyoruz. Aile olarak sormakta kendimizde hak gördüğümüz “İttifak iştirakinde her yol mubah mıdır?” sorusuna karşılık aramada da Cumhuriyet Halk Partisi’ni genel merkez seviyesinde özeleştiriye çağırıyoruz.

12 Eylül’e giden süreci besleyen bu sistemli cinayetler insanlığa karşı işlenmiş cürümdür. Bu kabahatlerin failleri hakikati eksiksiz bir biçimde anlatana, adil bir yargılama sonucu fiillerinin cezasını olması gerektiği üzere çekene, mağdurlar ve toplum ile yüzleşene, onlardan özür dileyene ve pişmanlıklarını lisana getirene kadar toplumsal ve siyasal nizam içinde normalleşemezler (ki tüm bu adımlar izlense dahi hayat hakkının kutsallığına istinaden yüzleşme süreci tam manasıyla tamamlanamaz).

Bu yıl babam ve Yavuz Yükselbaba için düzenlediğimiz 40. Yıl Anma programında sevgili Arat Dink’in de dediği üzere “Bizler unutmak için hatırlıyoruz ve lakin herkes hatırlarsa biz unutacağız”. Bu ülkenin bellek taşları olan canlarımızın isimlerini yaşatmak ve bu cinayetlerin gerisindeki hakikati ortaya çıkarana kadar da katillerin ve faillerin isimlerini unutturmamak gelecek nesillere bizden aktarılacak mirastır. Siz de unutmayın.

 * Av. Zeki Tekiner’in kızı 

T24