Buyruk Kunt’un  yatçılık kültürünün gelişimi ve yatçıların yaşadıklarından müşahedelerini esprili bir lisanla paylaştığı yazılarından derlediği üçüncü kitabı ‘Meltemi’ mart ayından okuyucularla buluştu. “Meltemi”  “Dalgalı Sohbetler” serisinin  de son kitabı…

Kunt kitabına ait olarak, “Gelecek jenerasyonlara iyi yahut makûs deneyimlerimizden bir şeyleraktarabilmek için mümkün olduğunca aktüel mevzulara  değinmeden yazmaya çalıştığım yazıları eleyerek derlediğim bu kitap benimde olgunluk dönemim olarak kabul edilebilir. . Bütün bu yazılarımı yazarken daima önemsediğim ve dikkat etmeye çalıştığım bir iki şeyi tekrar vurgulamak isterim. Âlâ bir denizci olmakla iyi bir yatçı olmanın tıpkı şeyler olmadığı, yeni bir yeri anlatırken okuyanları ayrıntıya boğmanın değil, kendi gözünde ve aklında kalanları sivrilterek istek uyandırmanın daha enteresan olduğu, yazıları okuyup gidenlerin kendi keşiflerinin önünü tıkamamak gerektiğini ve son olarak, neredeyse doğduğumdan beri, teknelerin içinde geçen bu denli vakitten sonra hâlâ bilmediklerimin bildiklerimden fazla olduğu gerçeği.” değerlendirmesini yaptı.

Kunt’un “Salon Couture Books” tarafından yayımlanan  “Meltemi” kitabıyla ilgili değerlendirmeler ise şöyle: 

“Emir Kunt’un her birini keyifle okuduğum yazılarını topladığı üçüncü kitabına ”Meltemi” ismini vermesini şiddetle kınıyorum. Zira yazıları pek de ”Meltemi” değil! Meltem istikamet değiştirerek hafif şiddette eser. Meğer Buyruk kelam konusu ”denizin namusu” olduğunda, pusulasını asla değiştirmez; esti mi ”lodos” üzere eser. Kitabın ismini kınıyor, bir sonraki kitabın ismi ”Lodoslama” yahut ”Lodosname” olmadığı sürece kendisini affetmeyeceğimi bildiriyor, kitabına ”bodoslama” dalıyorum:))”

Hakan Aygün

“Denizci kardeşim Emir’in yazıları MELTEM kıvamındadır. Sarar, ürpertir lakin çok zevk verir, İzmir Meltemi üzeredir.”

Mustafa Taviloğlu

“Türkiye tekne parkı geometrik olarak çoğalıyor. Pandeminin de katkısıyla deniz üstünde ömür inanılmaz ağırlaşıyor. Türkiye güya denizcileşiyor. Fakat korkarım bir noktayı atlıyoruz: Anayasası’nın 1’inci hususunda ‘nezaket’ yazan deniz ve denizcilik kültürü diye bir şey var. Yacht Türkiye Mecmuası komşum sevgili Buyruk Kunt eğlenceli üslubuyla; ve hatta bazen sonlanarak deniz komşularımızı nasıl mutsuz etmeyeceğimizden kelam eden yazılarıyla 3’üncü kitabı ‘Meltemi’yi yayınlıyor. Türk denizcilerine ışık tutan anı ve izlenimleri umarım daha uzun yıllar devam eder.”

Ali Boratav

“Tekne ve denizcilik hakkında söylemek isteyip de söyleyemediğim ne varsa Emir’in kitabında var. Tüm dostlarıma ikram edeceğim.  Emir’in yazılarını okuyup da denizcilik sevgisini anlamamanıza imkan yok.. tutkusu çok diğerdir. Tekneyi, denizi, maviyi Buyruk de ben de çok severiz. Ancak bunları yazabiliyor olmak, bambaşka bir yetenek ister ve Buyruk bunu hakikaten çok iyi yapıyor.”

Cem Hakko

“Emsalsiz müşahede yeteneğini muzip bir lisanla sözlere dökerek Türk yatçılığının ahval ve şeraitini anlatan Buyruk Kunt, editörlüğünü yaptığım Yacht Türkiye mecmuasında de 10 yılı aşkın müddettir yat ve deniz kültürü ekseninde kaleme aldığı eğlendirici ve yönlendirici yazılarıyla okurlarımızın her ay merakla beklediği bir fenomene dönüştü. Benim de büyük keyif aldığım keskin kaleminden çıkan Beyaz Türk Yatçıları ve Armatore kitaplarından sonra Meltemi’yi de gülümseyerek okuyacak ve bilmediğiniz pek çok şeyi öğreneceksiniz.”

Eyüp Özel

“O zamanki ismiyle “İzmir Özel Türk Koleji” yıllarımda, İzmir’de, Hatay Caddesi’nin bir altındaki sokakta otururduk. Üst katımızda, tekrar o tarihlerde -1950’li yıllar- İzmir’de bulunan çok sayıda Amerikalı asker ailelerinden biri oturuyordu. Mavi gözlü, sarışın -sanki Amerikalı illa sarışın olur diye kanun var ABD’de- hoş mi hoş bir kız; bir de tekrar o kadar sarı, gözleri fıldır fıldır dönen, her an her türlü muzırlığı yapabilecekmiş üzere duran, afacan bir oğulları vardı. Oğlanın okula gittiğini yahut okuldan döndüğünü çabucak anlardık zira elindeki çantayı her basamağa “küüt!” diye atar, katları o denli iner, çıkardı.

Yanımızdaki boş yere bir apartman dikiyorlardı. Bir gün dikkatimi çekti. Amerikalı oğlan, kendisini getiren okul taşıtından indiği andan, apartmana girinceye hatta biraz daha sonrasına kadar, inşaatta çalışan ustalar, ameleler işi gücü bırakıyor ve dikkatle oğlanı izliyorlardı. Biraz araştırınca nedenini öğrendim: Amerikalı afacan velet, tam bir “Denis the Menace” idi.

Yaşı benim kadar olanılar, ünlü “Denis the Menace” çizgi romanını anımsayacaklardır. İsmi üstünde, “Yedi Bela Denis!”, Her an, her türlü muzırlığı yapar, ortalığı birbirine katardı. Baş etmesi çok güç bir oğlan çocuğu idi yani.

Her mahallenin bir “Denis the Menace”i vardır. YACHT Türkiye Mahallesi’nin ki biz sakinleri birbirimize “Reis” diye hitap ederiz, “Yedi Bela” afacan oğlanı, Buyruk (Kunt) Reis’tir. Ben kendi hesabıma her sayıyı tatlı bir yürek çarpıntısı ile beklerim. Yok yok, “bakalım yazım nasıl çıkmış?” merakımdan değil. “Acaba Buyruk Reis yeniden bana giydirmiş mi?” diye.

Buyruk Reis’in sağı solu yoktur. Yazıları, tam da YACHT Türkiye’deki köşesinin başlığına uygun, “Dalgalı Sohbetler”dir. O sırada aklına yahut oltasına kim, ne takılmışsa, o kıvrak lisanından nasibini alır.

Bir kezinde, “Bi sikinos yok!” diyerek, Skinos Adası’na takmıştı ki ben boş bulunup lafa karışmak gafletine niyet, beni “Skinos Valisi” ilan edivermişti!

Laf ortamızda keyifle okunur Buyruk Reis. İnsan bir sonraki yazısını bekler. Bu kitabını da keyifle okuyacağımdan kuşku duymuyorum.

Yeterli seyirler Buyruk Reis. Muzırlığın, hınzırlığın ve keyfin daim olsun ki bizi de kamçılasın, her an tetikte olalım vesselam.

Süha Umar “Fırtına Kuşu”

“Kelime seçimleri, betimlemeleri ve akıcı anlatımıyla, okurken sizi öykünün geçtiği yere götürüyor, kalemiyle diyar diyar gezdiriyor adeta. Beğenilen muhabbet tadı veren keyifli yazılar için teşekkürler Buyruk abi.  Pruvan neta olsun”

Mücahit Turan (Jabbar)

“Emir Kunt’un, Yacht Türkiye mecmuası için gönderdiği birinci yazısını okuyup, bitirdiğimde yüzümde bir tebessüm asılı kalmıştı. Anlatacağın en sıkıcı mevzuyu bile ince bir mizah örtüsüne sarıp, sarmalarsan eleştirdiğin beşerler bile sana kızmayı başaramazlar.

Emir’in yazılarında bu türlü bir tat var. Denizle, tekneyle yakın bağı olan bir çok kişinin farkına bile varmadığı görgüsüzlükleri o fark edip, o denli bir anlatır ki kendinden kuşkuya düşersin: Sanki ben de birebir görgüsüzlüğü yaptım mı? Deniz ile ilgili yazılarını okuduğunuzda burnunuza iyot kokusunun geldiğini de hissedersiniz. Müelliflik da budur aslında: Kendindeki duyguyu, sözleri kullanarak okuyana geçirebilme yeteneği.

Buyruk de hem yetenek var, hem de eskilerin tabiriyle velud bir müellif.Okurken, yüzünüzde meltemin tatlı dokunuşuyla, bir teknenin kıçında oturduğunuzu hissedeceğiniz yazılar bunlar.”

 Mehmet Y. Yılmaz

“Emir, yazı/çizgi işinin büyük ölçüde doğuştan gelen yetenek olduğunun canlı delilidir. Denizcilik ve tekne kültürü ile ilgili yazılarını büyük zevkle okuyorum. Artık kesim yayıncılığının önde gelen muharrirleri ortasında olan Emir’in yeni kitabını da zevkle okuyacağız. Devam kardeşim..”

Kenan Sönmez

T24