Fehmi Koru*

Son vakitlerde tek sesliliğe dönüştüğü izlenimi veren muhalif telaffuz bugün ülkenin karşı karşıya kaldığı meseleleri 2018’de yenilenen sistemin yanlışlığına bağlıyor. Özetle, ‘‘Cumhurbaşkanı Hükümet Sistemi (CHS) ‘tek adam yönetimi’ne beden verdi, sistem yanlışlar üretiyor, bunu değiştirecek ve problemleri sona erdireceğiz’’ deniliyor.

Tek adam gidecek, meseleler bitecek…

Sanki?

CHS’nin yanlışlığı ortada. Ülkemiz yeni sisteme geçildiğinden bu yana önemli problemlerle karşı karşıya kaldı. En son yaşanan ‘10 büyükelçi krizi’ de, OECD’nin G-7 tarafından kurulmuş bir yan kuruluşu tarafından ‘kara para ticareti’ ve ‘terörün finansmanı mevzularında sergilenen gevşeklik’ argümanıyla ülkemizin ‘gri liste’ye alınması da Türkiye’nin prestijini zedeledi.

En önemli yanlışlık da Türkiye’nin dış siyasetinde görülüyor. ABD ile hududumuzun güneyinde yaşanan sıkıntılara şimdilerde Rusya’nın Suriye’de bulunan Türk askerlerine yönelik hücumları da eklendi. Halbuki ABD ile ilgilerimizin berbatlaşması, Rusya’dan S-400 füze savunma sistemi satın almamız yüzünden başlamıştı.

Bunda CHS’nin kabahatleri yok mu?

Var elbette.

Kabahatlerin boyutunu muhalefet partileri sözcüleri ziyadesiyle lisana getiriyorlar, kamuoyu da onlardan öğreniyor.

Fakat benim ‘‘Tek adam gidecek, sıkıntılar bitecek’’ formülüne itirazım da bu tablodan besleniyor.

Kaygım, sistem değişse bile yanlışların sona ermeyip devam edeceği beklentimden…

Nereden kaynaklanıyor bu telaşım?

Şuradan: TBMM’de Suriye ile ilgili bir tezkere görüşüldü. Hükümet, milletvekillerinden kendisine iki yıllığına Suriye’ye asker gönderme ve gerektiğinde yabancı askerleri Türkiye’de konuşlandırma müsaadesi talep etti.

Muhalefet partileri için tezkere görüşmeleri ve sonunda istenen yetkilerin oylanması, daha evvel lisana getiregeldikleri yanlışların kamuoyuyla paylaşılması yanında iktidar cephesi milletvekillerini de kendi yanlarına çekme bakımından kıymetli bir fırsattı.

O denli olmadı ama…

İYİ Parti milletvekilleri tezkereye -bir kişi dışında- ‘evet’ oyu verdiler; AK Partili ve MHP’li milletvekilleriyle tıpkı çizgide buluşarak…

CHP bile başlarda iktidarın eline koz vermemek için ‘evet’ oyu kullanmaya hazırlanıyor üzereydi; son anda hal değişikliğine gidildi ve iyi de oldu.

Tezkerenin bayağı yüksek bir oyla kabulüyle ‘tek adam yönetimi’ Suriye’de öncesinden bile daha rahat hareket edebilme yetkisine kavuştu. Hem de 2023 yılı sonuna kadar…

Hakikaten anlaşılır üzere değil.

Fırsatın kullanılmaması bir yana, İYİ Parti Suriye’de uygulanan ve sözcülerinin ‘yanlış’ olduğunu vurguladıkları siyasete dayanak vererek o siyasetin devamını sağlamış oldu.

‘‘Üzerimize gelirler, güç durumda kalırız’’ tasasının bu halde rolü olduğu söyleniyor.

Münasebet ne olursa olsun, kullanılan oy yanlışa takviye manası taşıyor.

Siyasetin kodlarıyla ilgili bir durum bu ve CHS değişse bile meselelerin ortadan kalkmayacağı iletisi manasına geliyor.

Bir örnek olması bakımından AK Parti’nin iktidara geldikten kısa müddet sonra karşılaştığı 1 Mart (2003) tezkeresi sırasında yaşananları hatırlamakta fayda olabilir.

O vakit sıkıntılı bahis Irak’tı ve ülkesine yapılan uğursuz 11 Eylül (2003) hücumlarının ardında bulunan El-Kaide örgütünü desteklediği ve elinde her vakit kullanabileceği ölümcül kitle imha silahları bulunduğu yolunda gerçekle uzaktan yakından ilgisi bulunmayan savları ortaya süren ABD Irak’ı işgal etmek istiyordu.

Yalnız başına değildi, palavrasına kanan İngiltere ve İspanya üzere ülkeleri yanına almıştı ve Türkiye’yi de yanında görmek istiyordu ABD. 60 binden fazla askerini Türkiye’de konuşlandıracak, bunlar için ülkenin limanları ile Irak hududunda kuracağı üsleri kullanımına açık tutacaktı.

AK Parti idaresi Amerika’yı küstürmemek için talep ettiklerini ona sağlayacak tezkerenin TBMM’den geçmesini istiyordu.

Tezkere TBMM’den onay alamadı. CHP milletvekilleri şiddetle karşı çıktı, CHP sözcüleri tezkere Meclis’te tartışılırken sağlam argümanlarla yapılanın yanlışlığını anlattı ve 100 kadar iktidar milletvekili de ‘hayır’ oyu kullandı.

Kelamın kısası, birbirine benzeyen iki ‘tezkere’ iki farklı sonuç verdi.

Irak’ı gerçek olmayan münasebetlerle işgale kalkışan ABD’nin üst seviye yetkilileri, ABD’ye takviye veren İngiltere ve İspanya’nın önderleri yıllar sonra yanlışlarını itiraf etmek zorunda kaldılar. Goerge W. Bush’un palavralarına kanan Tony Blair ile Jose Maria Aznar başbakanlıklarını kaybettiler.

Türkiye ve AK Parti kazandı.

Muhalefet 2003’te gücünü göstermeyi bildi.

Günümüzde ise, muhalefet olmanın gereğini yerine getirmeyen İYİ Parti, sistem değişse bile siyasetin yanlış kodlarının yerli yerinde kalacağı kaygısında olanları haklı çıkardı.

Sorumu sorayım: Sistem değişse de problemler bitecek mi?

Bu da yanıtım: Oldukça güç.

*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır. 

T24