Ulusal Gazete Genel Yayın Direktörü Mustafa Kurdaş, muhabir Saadettin İnan imzalı 19 Tarım Kredi Kooperatifi haberine erişim manisi gelmesi üzerine yazdığı açık mektubunda, İnan’dan ilgili haberlerle ilgili bir yazı dizi hazırlamasını rica ederek, ”Bu süreci herkes bütün taraflarıyla bilmeli, hatırlamalı. Sansüre yeltenenlerin, hukuku sansürlerine alet edenlerin sansürcülüğü yüzüne vurulmalı. Biliyorsun, yazı dizileri daha oylumlu, daha derinlikli ve daha uzun soluklu gazetecilik çalışmasıdır” dedi.

Haberlere getirilen ‘erişim engelleri’ için “darbe süreçlerinde bile yaşanmamış bir karartma yolu, post-modern sansür” diyen Kurdaş, ”Yasak muhabire, gazeteye, habere değil aslında okuyucuyadır, kamuoyunadır. Erişimi engellemek, insanların gazete almasını, kitap almasını yasaklamaktan diğer bir şey değildir” sözünü kullandı. 

Mustafa Kurdaş’ın ”Habere erişim manisi ve haberciyle hasbihâl” başlıklı yazısı şu formda:

”Millî Gazete, manşetleriyle, haberleriyle Tarım Bakanlığı’na adeta çekidüzen veriyordu. Kontrol vazifesini kamu faydası için yapıyor, gerek Tarım Bakanlığı’ndaki gerekse en az bakanlık kadar ülke tarımımız ve çiftçimiz için kıymetli olan Tarım Kredi Kooperatifleri’nde olup bitenleri kamuoyuna mal ediyordu. Ulusal Gazete’nin kamu faydasını gözetmesine, olup bitenleri kamuoyunun dikkatine sunmasına mani olunamayınca “hukuki sansür” yolları geliştirildi. “Madem Ulusal Gazete’ye mani olamıyoruz, o vakit kamuoyunun Ulusal Gazete’ye erişimine mani olalım” formülü devreye sokuldu. Her biri dokümanlı haberler milletten ve daha da kıymetlisi devletten, yükseklerdeki şahıstan ve bireylerden kaçırılmak isteniyordu, besbelli.

Dokümanlı 19 Saadettin İnan imzalı haberimize internet sitemizden artık kimse ulaşamayacak. Bilmelisin ki; bir gazete ve bir genel yayın direktörü için en sıkıntı ve en acı şey sansürdür. Biz biliyoruz ki, ismi “erişim engeli” üzere tuhaf bir şey de olsa, bu yapılan şey sansürün kendisidir. Darbe süreçlerinde bile yaşanmamış bir karartma usulü kullanılmış post-modern sansürdür “erişim engeli” dedikleri. Yasak muhabire, gazeteye, habere değil aslında okuyucuyadır, kamuoyunadır. Erişimi engellemek, insanların gazete almasını, kitap almasını yasaklamaktan diğer bir şey değildir. Haberin okunmaması için yapılan karartma, post-modern bir sansür uygulamasıdır.

Alışılmış ki biz bu sansür baskısına da boyun eğecek değiliz.

Haberlerimize erişim manisi koyanlar, devletin evraklarına de erişim manisi koyabilecekler mi?

Haberlerimizdeki evrakları kim nereye gömecek?

Haberlerimizi yok ettiklerini düşünenler, arşivlerimizi de yok edebilecekler mi? Erişim manisi nedeniyle beşerler gerçekleri okuyamayacaksa, gerçekler kayıp mı, yok mu olacak sanıyorlar?

Sevgili Saadettin İnan;

Bugünkü Başyazı’mızda sana hitap etmek istiyorum. Daha doğrusu seninle hasbihal etmektir muradım. Farkındayım, alışılmış bir durum değil bu. Amacım ne seni şaşırtmak ne de okuyucularımızı meraklandırmak. “Bir genel yayın direktörünün bir haberciye açık mektubudur” bir bakıma bugünkü Başyazı.

Merhaba Saadettin…

Yıllar çabuk geçti… Sanırım sen de çeyrek asırlık gazetecilerden oldun. Birçok genç arkadaşım üzere meslekte sana da ağabeylik yapmaya çalıştım. Son dokuz yıldır da bir genel yayın direktörü olarak sana ağabeylik yapıyorum. Bu ağabeyliğimden mutlu kaldın mı, kalmadın mı bilemeyeceğim. Dostluğumuzu mevzubahis edecek değilim Saadettin. Bahsimiz; mesleğimiz, gazeteciliğimiz.

Ulusal Gazete’de çeyrek asırlık teşrik-i mesaimiz var. Mesleğe başladığın birinci günden beri tanırım, bilirim seni. Stajyer gazetecilik günlerinden bugüne sendeki gelişimi etap aşama müşahede eden bir ağabeyin olarak söylüyorum. Türkiye’de parmakla sayılabilecek kadar kalan iyi gazeteciler ortasındasın, bilesin. Çalışma hayatı, emek alanında bir gazeteci söyleyin denilse sayılabilecek birinci üç meslektaşımdan birisin. Ayrıyeten yalnızca “haberci” olmanın da ötesinde artık bu alanda otoritesin. Gerçek bir habercisin. Haber kaynakların var, haber kaynaklarına olan saygın var, her haberine olan inancın var, özel haber heyecanın var. Daha da kıymetlisi “belgeli” yazarsın, çizersin. Bir gazetecinin “haberci oluşu” vurgulanır mı, “gazeteci dediğin esasen habercidir” diyebilirsin elbette… Gazetecilerin haberden çok yağcılık yaptığı bir vakitte mesleği icra ettiğimizi düşünürsen, bir gazeteci için haberci vurgusu yapmayı gereklilik sayıyorum artık. Baksana, gazetecilik kamu faydasından çok; acımasız bir yandaşlığa, sınırsız bir yalakalığa ya da kindar bir düşmanlığa bürünmüş durumda.

Nasip oldu, son dokuz yıldır Ulusal Gazete’mizin genel yayın direktörü olarak seninle çok hoş mesleksel hukukumuz ve mesleksel irtibatımız oldu. Hatırlıyorum da, şu son dokuz yıl içerisinde yüzlerce kere hararetli, heyecanlı telefon görüşmeleri yaptık seninle. Kimi vakit haberin kendisini konuştuk, kimi vakit üzerimizdeki baskıları paylaştık. Kimi vakit haberin derinliklerinde, kaynaklarında, evraklarında gezindik saatleri aşan telefon görüşmelerimizde. Yeri geldi gece yarılarında da haber konuştuk seninle.

Değerli dostum!

Senin gazeteciliğini, daha da kıymetlisi kişiliğini ve karakterini bilen bir ağabeyin ve genel yayın direktörün olarak sana daima güvendim. Yalnızca senin için söylemiyorum; özel haberi olan her habercimizin haberini gazetemizde layıkıyla kullanmaya çalıştım. Ulusal Gazete’mizin elli yıllık müktesebatını çiğnemedikçe, kul hakkını gözettikçe, asparagas ve palavraya başvurmadıkça hiçbir şeyden çekinmemenizi salık vermişken; fincancı katırları ürkecek diye doğruluğundan emin olduğumuz hiçbir özel haberi heder etmedik.

Hakikat niyet, insanı yanlışsız adımlara sevk eder, gerçek adımlar da insanı hakikat yerlere götürür. Meslektaşlarımız “talimat gazeteciliğinde” boğuşurken, biz kararlılıkla “özel haberciliği” temel aldık. Bunun da meyvesini topladık gazete olarak.

***

Sanırım sana bahsetmiştim Saadettin, ancak okuyucularımız da bilsin…

Ankara’da daha gün yeni ağarırken… Başşehir bürokrasisi tahminen de konutundan bile çıkmamışken. Sabahın saat sekizinde ismi bizde mahfuz kalsın eski tarım bakanlarımızdan birisi telefonumu çaldırdığında… Anladım ki, sayın bakan şu an elinde Ulusal Gazete’yi tutuyordu. Çünkü günün manşetinde Tarım Bakanlığı vardı. “Buyurun sayın bakan” dediğimde, manşetimizin bakanlıkta büyük bir sarsıntı meydana getirdiğini müşahede etmek fazlaca vakit almamıştı. Sayın bakan sabahın sekizinde birazcık serzenişte de bulunuyordu, ancak o kadar da olacaktı artık. Telefonu kapatınca bir kere daha şükretmiştim; manşetimizle milletimizin yalnızca “tek kuruşunun” değil, milyonlarının “yakınlara” peşkeş çekilmesine mani olmuştuk. O manşet haberimizdeki imza Saadettin İnan ismini taşıyordu.

Daha evvel senin de katıldığın gazetemizin bir iftarında anlatmıştım haziruna: Tarım Bakanlığı bürokrasisinde, bakan değişimleri olduğu vakit, yeni bakanla birlikte yeni görevlendirmeler, yeni bürokratlar koltuklarına oturduklarında, bakanlığın eski bürokratları ile yeniler ortasında şu diyaloğun geçtiğini bilirim.

* Sen yenisin, dikkat et, bu bakanlıkta iki bireyden korkulur.

* Birincisini varsayım ediyorum, korkacağımız birinci kişi sayın bakandır. Merak ettiğim korkulan ikinci kişi? Eski bürokratın karşılığı kısa ve net olur:

* Ulusal Gazete ve Saadettin İnan.

Bürokratın bu nasihati, vermiş olduğumuz tarım çabamızın ne kadar güçlü olduğunu bize anlatıyor o denli değil mi Saadettin. Bir bakanlıkta bu türlü bir kanaat oluşmuşsa Ulusal Gazete işini hakkıyla icra ediyor demektir. Zira gazetecilik bizim için bir meslek olabilir lakin iktidarlar ve bürokrasi bakımından güçlü bir kontrol sistemidir. Bir memlekette gazetecilik hakkıyla yapılıyorsa şayet, orada herkes kendisine çekidüzen verir. Fakat gazetecilik teslim olmuşsa, bürokrasisi zımnî krallığını yürütmeye koyulur. Artık bürokrasinin ismi “devlet bürokrasisi” değil, “menfaat bürokrasisi”dir.

En iyi sen bilirsin Saadettin; genel yayın direktörü olarak haberlerimizle ilgili sizlerden kesinlikle iki şey sormuşumdur.

* Belgen var mı?

* Haber kaynağın muteber mi?

Bugüne kadar hiçbir muhabirime haber kaynağın kim diye sormamışımdır. Bu soruyu ayıp sayarım. Ancak haber kaynağının emniyetli olup olmadığıyla her vakit ilgilenmişimdir, biliyorsun. Ayrıyeten duyumu bilgiye dönüştürmenin, bilgiyi de belgelendirmenin kıymetine dikkat çekmişizdir daima.

Ve kimi haberlerde de şunu istemişizdir; haber kaynağına, bilgiye ve evraka yani bütün datalara güvensek bile hepsinin sağlamasını yap, öbür kaynaklara da ulaş.

Sana teşekkür ediyorum Saadettin. Bize hiçbir vakit evraksız haber göndermedin. “Kul hakkına girmeyeceğiz, oburlarının şahsi yararı için değil kamu faydası için habercilik yapacağız” prensiplerimizi her haberinde gözettin. Kendi gazetecilik alanında üç maymunu hiç oynamadın. Duyduklarını, gördüklerini ve bildiklerini belgelendirme ve haberleştirme kaygısında oldun.

***

Bu süreçlerin, bu türlü yazıldığı üzere kolay olmadığını ikimiz de biliyoruz Saadettin.

Tehdit edildin, biliyorum.

Şantajlara muhatap oldun, biliyorum

İftiralara maruz kaldın, biliyorum.

Hata duyurularıyla korkutulmaya, denetim altına alınmaya çalışıldın, biliyorum.

Toplumsal medyada yalnızca sana özel troll hesaplar oluşturulup saygınlığını zedelemeye çalıştılar, biliyorum.

Akla gelir gelmedik yol ve formüllerle gazeteciliğine toz kondurmaya çalıştılar, biliyorum.

Tanıdıklarla-dostlarla sıkıştırıldın, biliyorum.

Dava büyüklerimiz nezdinde meşakkate sokulmak istendin, biliyorum.

Telefon bildirileriyle tehdit edildin, biliyorum.

Yalnızca haber yapıyorsun; ayıpları, yolsuzlukları, usulsüzlükleri dokümanlarıyla ortaya çıkarıyorsun diye hâkim karşısına çıkarılmak istendin, biliyorum.

Bütün bunlar nedeniyle uyuyamadığın geceler var, biliyorum.

Duymadık, görmedik, bilmiyoruz dememiz yani üç maymunu oynamamız için her türlü yolu mubah saymaya kalkıştılar biliyorum.

Ancak bildiğim bir şey daha var ki; sen hiçbir vakit vazgeçmedin.

***

“Psikolojik harp teknikleri bir gazeteci üzerinde uygulanabilir mi?” diye bir sual yöneltilse, hiç düşünmeden, “Gidin Saadettin İnan’a sorun, o size anlatsın” derim. Benim için Ulusal Gazete’nin gazetelerden rastgele biri olmadığını bilirsin Saadettin. İşte bugün de; ruhsal harp teknikleriyle gayret ile yoğrulmuş ve Ulusal Görüş’ü, istikameti, müktesebatı olan bir gazetede işimizi yapıyor oluşumuzdan ötürü Allah (c.c)’a her vakit hamd ediyorum. Çünkü bilmeni isterim ki, senin maruz kaldığın baskıların daha büyüğünü gazete olarak ve genel yayın direktörü olarak şahsen bizler de yaşıyorduk anbean. Yalnızca seninle ilgili hususlar da değil. Millet olarak çok derin sulardan ve karanlık süreçlerden geçmek zorunda kaldık. Beş koldan yürütülen akınları gazetemizin bütün takımlarıyla birlikte göğüsledik.

Dayanılması güç baskıların sıklaştığı, daraldığın anların çok oldu. “Ben artık ne yapayım Mustafa abi?” diye onlarca sefer sual ettiğinden bilirim yaşadığın zorlukları. Her keresinde üç aşağı beş üst verdiğim tıpkı yanıtı da sen hatırlıyorsundur umarım Saadettin. “Kaygılanma, bizim niyetimiz belirli. Biz işimizi yapacağız, bu milletin hakkını muhafazaya devam edeceğiz. Şu vakitte çiftçinin hakkını, çalışanın alın terini biz korumazsak kim koruyacak? Kimseye iftira atmıyoruz, palavra haber yapmıyoruz, şahsî hasımlıklar içerisinde değiliz ki, geri duralım. Kamunun faydasını gözetmek kabahatse, bu ülkenin tarımını güçlendirmeyi kaygı edinmek kabahatse, çiftçinin-köylünün hakkını savunmak kabahatse… Bu kabahatleri işlemeye devam edeceğiz” demiştik. Hatırlıyorsun değil mi sevgili dostum?

***

Vazgeçirmek için neler yapılmadı ki! Önümüze hangi “engeller” konmadı ki?

Dokümanlı haberlerimize tekzip teşebbüsleri oldu. Tekzip metinleriyle yıldırmaya çalışıldık evvel. Kendisine çekidüzen vermek, yolsuzlukları ve usulsüzlerle uğraş etmek yerine her habere bir tekzip metni yazma telaşına kapılan Ankara ile yüzleştik. Haber yapmak cürümmüş üzere ağır ithamlar sıkıştırdılar satır ortalarına. Lakin bu tekzip teşebbüslerinin tamamı talimatı değil adaleti temel alan hukuktan döndü. Onlarca dokümanlı haberimiz şahsen mahkemelerce de teyit edildi, onandı.

Sonra davalar açıldı… O denli bir tane, iki tane değil. Onlarca dava… Haberlerimizin tamamı doğruydu, belgeliydi ve kamu faydası için yapılmıştı. Davaların hepsini kazandık elhamdülillah. Gazetemizin hukuk ofisi yoruldu ancak olsun. Vazgeçtik mi? Hayır!

***

Artık asıl mevzuya geleyim Saadettin…

Bütün bunları Saadettin İnan’a methiyeler dizeyim diye kaleme almış değilim bilesin.

Saadettin İnan imzalı haberlerimizin bir kısmına internet mecrasında getirilen “erişim engeli” kararları nedeniyle gereksinim duydum bu hasbihale.

Senin büyük emeklerin, zorlukların vardı. Ulusal Gazete’nin büyük bir kararlılığı ve inancı vardı. Ulusal Gazete’mizde bu haberlerin yayınlanmasına “engel” olunamamıştı. Ulusal Gazete manşetleriyle, haberleriyle Tarım Bakanlığı’na adeta çekidüzen veriyordu. Kontrol misyonunu kamu faydası için yapıyor, gerek Tarım Bakanlığı’ndaki ve gerekse en az bakanlık kadar ülke tarımımız ve çiftçimiz için kıymetli olan Tarım Kredi Kooperatifleri’nde olup bitenleri kamuoyuna mal ediyordu. Ulusal Gazete’nin kamu faydasını gözetmesine, olup bitenleri kamuoyunun dikkatine sunmasına mani olunamayınca “hukuki sansür” yolları geliştirildi. “Madem Ulusal Gazete’ye mahzur olamıyoruz, o vakit kamuoyunun Ulusal Gazete’ye erişimine pürüz olalım” formülü devreye sokuldu. Her biri evraklı haberler milletten ve daha da kıymetlisi devletten, yükseklerdeki bireyden ve şahıslardan kaçırılmak isteniyordu, besbelli. Anlayacağın, ateş bacayı sarmıştı.

Bir günde, tıpkı hâkim tarafından onlarca Tarım Kredi haberimize erişim pürüzü getirilmesi tuhaftı. Tarım Kredi’deki yanlışları düzeltmek yerine kamuoyundan birtakım şeyleri saklamak telaşı bile Ulusal Gazete’nin ne kadar haklı ve yerinde manşetler atıp haberler yaptığını ortaya koyuyordu.

Biz her zamanki üzere “adaletin tecellisi” umudu ve inancıyla hukuk çabamıza soyunduk. Fakat hukuku da bürokratik oligarşiye alet eden zihniyet çoktan kararını vermişti. Reddedildi. Biz de hukuksal bakımdan internet sitesindeki haberlerimizi içimiz kan ağlaya ağlaya kararttık!

Evet Saadettin… Dokümanlı 19 Saadettin İnan imzalı haberimize internet sitemizden artık kimse ulaşamayacak. Bilmelisin ki; bir gazete ve bir genel yayın direktörü için en sıkıntı ve en acı şey sansürdür. Biz biliyoruz ki, ismi “erişim engeli” üzere tuhaf bir şey de olsa, bu yapılan şey sansürün kendisidir. Darbe süreçlerinde bile yaşanmamış bir karartma sistemi kullanılmış post-modern sansürdür “erişim engeli” dedikleri. Yasak muhabire, gazeteye, habere değil aslında okuyucuyadır, kamuoyunadır. Erişimi engellemek, insanların gazete almasını, kitap almasını yasaklamaktan öbür bir şey değildir. Haberin okunmaması için yapılan karartma, post-modern bir sansür uygulamasıdır.

Natürel ki, biz bu sansür baskısına da boyun eğecek değiliz.

***

Hülasa-i kelam… Yaşanmış zorlukları artık bir defa daha düşün Saadettin… Bütün bu yaşanmışlıklara karşın hani hiç vazgeçmedik ya. Artık okuyucularımız nezdinde sesleniyorum sana: Bizim işimiz kamu faydasıdır, bizim işimiz bu milletin her bir kuruşuna sahip çıkmaktır. Kederimiz yanlışların düzeltilmesi, yönetenlerin doğruya sevk edilmesidir. Her türlü teşebbüse, tevessül edilmiş her türlü baskıya karşın nasıl vazgeçmediysek… Artık de vazgeçmeyeceğiz. “Erişim engeli” sansürünü aşmanın yollarını da biz bulacağız lakin işimizi yapacağız.

Lütfen, bu hadise moralini bozmasın. Lütfen heyecanını kaybetme. Yeni Türkiye dedikleri koşullarda bu karartmalar oluyor diye, kamu faydasının peşinden koşmaktan geri durma. Birileri bir yol bulduysa biz de bir yol bulacağız. Merak etme, makamlar gelip süreksiz, kalıcı olan Allah’ın isteğinin peşinde olmaktır.

Dikkat edersen, insanların önüne “erişim engeli” çıkaran Tarım Kredi’de olup bitenlere hiç değinmedim. “Tarım Kredi” sözleri geçiyor diye, sansürcü zihniyet bu yazı için bile erişim pürüzü talep edebilir. Tekrar tıpkı hâkim de bu yazıya erişilmesin diye milletin önüne “erişim engeli” koyabilir. Tuhaf bir döngü! Lakin onlar mahzur koyacak diye, biz gazetecilikten nasıl vazgeçmeyeceksek… Sen de haberciliğinden, inancından vazgeçme.

***

Düşün Saadettin!

Haberlerimize erişim manisi koyanlar, devletin evraklarına de erişim pürüzü koyabilecekler mi?

Haberlerimizdeki evrakları kim nereye gömecek?

Haberlerimizi yok ettiklerini düşünenler, arşivlerimizi de yok edebilecekler mi? Erişim manisi nedeniyle beşerler gerçekleri okuyamayacaksa, gerçekler kayıp mı, yok mu olacak sanıyorlar?

Evet Saadettin, bilenler bilir Kurdaş bir hasbihalde bulunuyorsa, yeni bir vazife de verecek demektir:

Artık birinci misyonunu buradan vermiş olayım.

Şu Tarım Kredi’nin Ulusal Gazete’mizin mutlaklaşmış 19 haberi ve nihaileşmesi muhtemelleşen (ki sağduyu ortaya çıkar ve inşallah bu olmaz) başka onlarca haber ile ilgili bir yazı dizisi hazırlamanı senden istirham ediyorum. Bu süreci herkes bütün taraflarıyla bilmeli, hatırlamalı. Sansüre yeltenenlerin, hukuku sansürlerine alet edenlerin sansürcülüğü yüzüne vurulmalı. Biliyorsun, yazı dizileri daha oylumlu, daha derinlikli ve daha uzun soluklu gazetecilik çalışmasıdır.

Son cümle olsun: Sana daima güvendik, soyadın üzere İnan’dık. İnanmakla da iyi yaptığımızı daima gördük. Kolay gelsin Saadettin…”

T24