Türk sinema, dizi ve tiyatrosunun usta oyuncusu Rasim Öztekin’in 8 Mart’ta hayatını kaybetmesinin ardından  eşi Esra Kazancıbaşı Öztekin, toplumsal medya hesabından bir paylaşım yaparak hislerini lisana getirdi.

Öztekin’e yaptığı birinci müdahaleyi anlatan Kazancıbaşı Öztekin, “Her vakit sevgiyle öptüğüm dudaklarına bu sefer seni hayatta tutabilmek için yapay teneffüs yapmak… Başımı bazen şımarıkça, bazen şefkat, bazen de sohbet için dayadığım göğsüne bu sefer nefesini duyabilmek için kalp iletisi yapmak… Yüreğim seni kaybetme korkusuya pır pır atarken, öteki yandan güçlü durup ambulans gelene kadar hayatta tutmaya çalışmak… Oysaki ne sıkıntı şeymiş sevdiğinin ani kalp durması denen durumla karşılaşmak…” dedi

TIKLAYIN – Usta oyuncu Rasim Öztekin, son seyahatine uğurlandı; “Toplumun tüm kısımlarını biriktiren bir insandı”

Esra Kazancıbaşı Öztekin’in toplumsal medya hesabından yaptığı paylaşımının tamamı şu halde:

“Bizimki her geçen gün gitgide büyüyen bir aşk öyküsüydü evlilik aşkı öldürür diyenlere inat. Ortadan geçen 20 yıla karşın birinci günkü üzere heyecanla el ele, sarmaş dolaş yürüdüğümüz yollar, gölgesinde serinlediğimiz Cunda’nın, Midilli’nin zeytin ağaçları artık tanıklık edemeyecek aşkımıza. Güneşin batışını izlerken yaptığımız derin sohbetler, dedikodular, Ege’nin mavi sularında Diego ile oynadığımız oyunlar artık yaşanmayacak.

Hiç beklemeğim bir anda bırakıp gittin beni. Hastanede ağır bakımda “Beni yalnız bırakma aşkım”, “Ne olur gitme” diye kulağına fısıldayarak döktüğüm gözyaşlarına karşın.

Artık sonu gözyaşıyla biten bir aşk kıssası var vizyonda. Hani yaşlandığımızda da el ele yürümeye kelam vermiştik birbirimize? Sensiz başlayan günlerin, sensiz biten gecelerin yüreğimdeki tarifsiz, dindirilemeyen sızısı. Ruhum üşüyor. İçimdeki minik kız çocuğu sensiz günleri düşündükçe endişeden tir tir titriyor. Birlikte yarınlara dair kurduğumuz tüm hayaller senin akabinde karanlık zifiri bir kuyunun derinliklerinde kaybolup gitti. Hayalsiz, hedefsiz kaldım, rotamı, yolumu, büyük aşkımı kaybettim. Yağmur yağıyor, içimde fırtınalar kopuyor.

Her vakit sevgiyle öptüğüm dudaklarına bu sefer seni hayatta tutabilmek için yapay teneffüs yapmak… Başımı bazen şımarıkça, bazen şefkat, bazen de sohbet için dayadığım göğsüne bu sefer nefesini duyabilmek için kalp iletisi yapmak… Yüreğim seni kaybetme korkusuya pır pır atarken, başka yandan güçlü durup ambulans gelene kadar hayatta tutmaya çalışmak… Halbuki ne sıkıntı şeymiş sevdiğinin ani kalp durması denen durumla karşılaşmak…

Tahminen de 2009’da kalp yetmezliği nedeniyle 2,5 ay çoğunlukla ağır bakımda geçen şiddetli hastane günlerinde kaybedecektim seni. Siyami Ersek Kalp Hastanesi’nin iyi doktorların ve Rab’ın mucizeleri sayesinde 12 yıl keyifli bir aşk sinemasının baş kahramanı olduk seninle.

İçim acıyor fakat isyan etmiyorum. Seninle yaşayabildiğim her ana şükürler olsun.

Evet, ağlıyorum şimdilerde. Sen Esra’nın güçlü duruşuna hayransın biliyorum. Ruhumda kocaman bir yara var, acıyor ne yapayım? Fizikî yokluğuna alışmak çok sıkıntı. Lakin daima kalbimde, ruhumda, beynimde yaşayacaksın. Seni seviyorum, sana aşığım koca yürekli adam.”