4 yılı aşkın müddettir tutuklu bulunan eski HDP Eş Genel Lideri Selahattin Demirtaş, cezaevinden yazdığı mektupta Erkan Oğur‘un İbrahim Kalın’ın seslendirdiği türkiye eşlik etmesi nedeniyle eleştirilmesi hakkında “Ben, yalnızca sitem ve tenkit hakkımızı kullanarak niyetlerimizi aktarıyorum. Buradan yola çıkarak kimse Erkan Oğur üzere bir sanatkarın üstünü çizemez. Ömrünü sanata adamış insanları o denli bir çırpıda silip atamazsınız. Zati bu mümkün de değildir” dedi.

Demirtaş, Artı Gerçek’ye yayımlanan yazısında, cezaevinin tek müzik çalarının fotoğraf atölyesinde bulunduğunu ve Abdullah Zeydan ile birlikte neredeyse üç yıl boyunca burada, ortada bir Erkan Oğur dinlediklerini belirterek “Öteki CD’ler olsaydı onları da dinlerdik elbette. Fakat elimizde dinlenecek bir tek Erkan Oğur CD’si vardı. Tekrar de şikayetçi değildik alışılmış. Severiz Erkan Oğur’u, büyük sanatçıdır. Bu formda çok anımız oldu kendisiyle. Biz içeride direnirken bize moral dolu, yoldaş oldu. Daima bu türlü bildik kendisini. Daima bu türlü hissettik” diye yazdı.

İbrahim Kalın’ın türküsünde kopuz çaldığı için eleştirilen Erkan Oğur: Öylesine bir stüdyo işiydi, benim için ondan öte bir şey değildi

TIKLAYIN | İbrahim Kalın’dan Erkan Oğur’a: Söylediği şeylere şaşırdım ve üzüldüm

Demirtaş’ın Artı Gerçek’ye yayımlanan “Erkan Oğur ile hapishane anım” başlıklı yazısının tamamı şöyle:

“Hapse atıldığımızdan beri, benimle yapılan neredeyse her röportajda, cezaevindeki bir günümüzün nasıl geçtiği soruluyor. Beşerler merak ediyorlar, haklı olarak. Abdullah arkadaşımla birlikte, bu soruları daima geçiştirmeyi tercih ettik. Doğrusu, hapishanede yaşadıklarımızın gündem olmasını pek de istemedik.

Öncelikle, bu ülkede çok ağır cezaevi şartlarında yaşamış ve yaşamış tutsakların varlığı orta yerde duruyorken bizim kendi şartlarımızı anlatmamız onlara büyük haksızlık olurdu. Gerçekten yüzlerce tutsak, ölümcül hastalıklarına karşın azap şartlarında tutuluyorlar ve buna direniyorlar. Ayrıyeten biz, cezaevi şartlarımız yahut anılarımızla değil, siyasi fikirlerimizle gündemde olmayı tercih ediyoruz.

Ama bu defa, başlıkta da belirttiğim üzere, bir anımı yazmak istiyorum. Türkiye’nin sevilen, başarılı halk müziği sanatkarı Erkan Oğur ile olan hapishane anımdan bahsedeyim diyorum.”

Cezaevi şartları

“Burası, yüksek güvenlikli F tipi bir cezaevi. Odalar iki katlı. Alt katta 12 metre kullanım alanı var. Küçük bir duş, WC, mutfak lavabosunu da dahil ederseniz yaklaşık 18 metrekare ediyor. Üst kat da çabucak hemen bu kadar. Üç demir somya ile üç demir dolap yere sabitlenmiş biçimde durur. Geriye kalan kullanım alanı da dört metrekaredir.

Buralar tecrit hücreleridir ve cezaevindeki tüm odalar standarttır. Avukatlarımız ya da aile görüşçümüz gelmemişse yahut o gün bir saatlik kapalı spor salonu, kütüphane, fotoğraf atölyesi ya da halı saha aktivitesi yoksa ki genelde yoktur, günün 24 saatini anlattığım bu odada geçiririz.”

Birinci yıl küçük bir el radyomuz vardı Sonra, “yasaklandı” diyerek aldılar. Sinyal kesiciler nedeniyle bir işe yaramıyordu aslında. Küçük bir televizyonumuz var, haberleri falan oradan takip ediyoruz. Bazen denk gelirse de müzik dinliyoruz. Lakin müziğimizi genelde kendimiz yapıyoruz. Bağlama çalıp türkü söylüyoruz. Bazen başka hücrelerden yükselen, diğer tutsakların yanık türkülerini dinliyoruz. Biz beş yıldır burada, hiçbir tutukluyu ya da hükümlüyü görmedik. Onlar da bizleri görmedi. Bizim için iki kişilik bir cezaevi burası.

“Erkan Oğur da pırıl pırıl sesiyle ve müziğiyle hücreden bozma fotoğraf atölyesini doldururdu”

“Ne diyordum? Hah, müzikten kelam ediyordum. Burada müzik dinleme imkanı bunlarla sonlu maalesef. Meğer müzik, insan ömründe çok kıymetlidir, bakın neredeyse unutuyordum (!) bunu belirtmeyi.

Cezaevinin tek müzik çaları fotoğraf atölyesinde bulunuyor. Pandemi nedeniyle bir yıldır oraya da pek çıkarmıyorlar bizi. Lakin evvelki yıllarda haftada 1 yahut 2 saat gidebiliyorduk fotoğraf atölyesine. Anlattığım tecrit koşularında, fotoğrafla az da olsa uğraşabilmek kötü değil doğrusu.

Fotoğraf atölyesine girer girmez, Abdullah arkadaşımla yaptığımız birinci iş, müzik çalara bir CD takıp sesini de yavaşça açmak olurdu. Esasen yalnızca birkaç çizik CD vardı ve biz, dinleyebileceğimiz tek CD’yi takardık. Biz tuval ve boyaları dolaptan çıkarırken Erkan Oğur da pırıl pırıl sesiyle ve müziğiyle hücreden bozma fotoğraf atölyesini doldururdu. Ve natürel İsmail Hakkı Demircioğlu da o tok sesiyle eşlik ederdi müzik keyfimize. Yüksek güvenlikli bir cezaevinde bunun ne demek olduğunu, yaşamadıysanız asla bilemezsiniz.

Bu dağlar kömürdendir
Nanay nanay zalım nanay kibar nanay
Geçen gün ömürdendir
Yad ele bakma ciğerim yakma

Bir yandan fotoğraf, bir yandan müzik; sanat denilen isyancı ruh, hapishane duvarlarıyla tezat oluşturur evvel. Birkaç dakika sonra da o duvarları yıkar ve sizi alıp kısa bir özgürlük tipine çıkarır. Tüm zulmüne, tahakkümüne, zorbalığına karşın manasını yitirir duvarlar. Sanatın hudut tanımayan gücü karşısında tuz buz olurlar.

Neredeyse üç yıl boyunca, ortada bir Erkan Oğur dinledik, bu halde. Diğer CD’ler olsaydı onları da dinlerdik elbette. Fakat elimizde dinlenecek bir tek Erkan Oğur CD’si vardı. Tekrar de şikayetçi değildik natürel. Severiz Erkan Oğur’u, büyük sanatçıdır. Bu formda çok anımız oldu kendisiyle. Biz içeride direnirken bize moral dolu, yoldaş oldu. Daima bu türlü bildik kendisini. Daima bu türlü hissettik.”

“Niyetten bağımsız olarak ortaya çıkan sonuç, bazen can sıkıcı olabiliyor”

“İbrahim Kalın’ın sözcülüğünü yaptığı otoriter rejim, bizi türlü kumpaslarla, palavralarla, iftiralarla bu satırları yazdığım 12 metre karelik hücreye attı diye onlara boyun eğecek halimiz yok. Yanımızda milyonlarca insanın dayanağı, duası, dayanışması varken, eh bir de ortada Erkan Oğur dinleme fırsatı bulmuşken moralimizi bozacak değiliz. Tüm ezilenler için, daha hoş yarınlar için direneceğiz elbette. Baksanıza son bir yılda yüzden fazla müzisyen, işsizlik nedeniyle hayatına son vermiş. Bu sömürü sistemine karşı direnmeyip de ne yapacağız? Bu ülkenin çeşitli kimliklerden ve inançlardan binlerce onurlu sanatkarı var. Sanatın muhalif duruşunu hakkıyla muvaffakiyetle temsil eden binlerce haysiyetli evladı var. Yalnızca onlar mı, direnen on milyonlar var. Ne diye moralimizi bozalım ki? Nereye baksak umut var, yürek var. Ezilenlerin, direnenlerin görkemli dayanışması var.

Baskı devirlerinde sanatkarın, aydının duruşu çok kıymetlidir. Halkına öncülük yapamasa bile zulmün değirmenine su taşımamalıdır kanımca. Niyetten bağımsız olarak ortaya çıkan sonuç, bazen can sıkıcı olabiliyor. Ben, yalnızca sitem ve tenkit hakkımızı kullanarak kanılarımızı aktarıyorum. Buradan yola çıkarak kimse Erkan Oğur üzere bir sanatkarın üstünü çizemez. Ömrünü sanata adamış insanları o denli bir çırpıda silip atamazsınız. Esasen bu mümkün de değildir.

Erkan Oğur’u, biz burada duvarları yıkan sesiyle biliriz, severiz. Daima o denli olsun, onunla hoş anılarınız daima hoş kalsın isteriz. Onu dinlerken Kalın İbrahim’i değil, İnce Erkan’ı hissetmeyi tercih ederiz. Dinleyicileri olarak bu kadarına hakkımız vardır sanırım.

Feleğin bir kuşu var
Nanay nanay zalım nanay kibar nanay
Çırnağı demirdendir
Yad ele bakma ciğerim yakma

Edirne F Tipi Yüksek Güvenlikli Cezaevi”

T24