Bilinmeyen başyazarın (ki kendi gazetesini de izlemediği için 21 Mayıs’ta bize çamur atmaya yeltenirken arkadaşlarını ihbar ettiğinin farkında bile değil) yazdıklarını okuyanlardan gerçeği bilmeyen bazıları de sanır ki Can Dündar, Cumhuriyet’in genel yayın direktörlüğüne paraşütle geldi.
*
Vakıf İdaresi, gazetenin içeriğini zenginleştirmek ve satışını arttırabilmek için neler yapılabileceğini tartışıyordu. İlhan Ağabey devrinde de misal çalışmalar yapılmıştı.
Bu hususta Genel Yayın Direktörü İbrahim Yıldız’dan bir rapor istedi.Yıldız ,iki toplantı kadar, güya dışarıda işi varmış üzere kaytardı lakin sonunda mecbur kaldı.
Önerdiği muharrir adaylarından biri Can Dündar’dı. Vakıf İdaresi,genel yayın direktörünü belirledikten sonra işi biterdi. Çalışma arkadaşlarını belirlemek, direktörün yetkisindeydi.
Can Dündar yazarlığa başladı, kimsenin de sesi çıkmadı.
Gel vakit, git vakit,yeni bir genel yayın direktörü atamak gerekti.
Yeni direktörün yalnızca gazeteciliği değil, mali destekçi piyasasını da iyi bilmesi gerekiyordu ki, Cumhuriyet’in kültür hizmeti sürdürülebilsin.
Bu nitelikleri nedeniyle Can Dündar ağır bastı ve oy birliği ile görevlendirildi. Karşı oy yazısı bir yana gülücüklerle oy verenlerden biri de Mustafa Balbay’dı. Hatta milletvekili seçimi yaklaşınca Balbay’a, yazısını iç sayfaya alma teklifinde bulunmuş, kabul edilince de Balbay’a köşesinde teşekkür etmişti.
Pekala Yıldız ve Balbay artık hangi zirvelerden indirilip bizimle birlikte (!) suçlanmış oluyor?
Kendileri şu anda Cumhuriyet Vakfı İdare Heyeti üyeleri olarak misyon başındalar!
Şunu da ekleyeyim. Fenerbahçe idaresini eleştiren Halit Deringör ustamızla İktisat müellifi Öztin Akgüç’ün yazılarını koymama, Bedri Baykam’ın yazısını sansürleme teşebbüsleri de büyük bir pişkinlikle bize yüklenmek istendi. Kendi uygulamalarını yok sayıp yuvaya döndürüldükleri belirtildi lakin, bu da palavranın büyüklerinden biriydi. İsterse hayır desinler.
*
Gazeteciliği ve Atatürkçülüğü bir ömür biçimi olarak algılayanlarla kullanmaya yeltenenler çabucak belirli oluyor.
1981’deki idare değişikliğinde uygulanan formülü, kimlik ve kişiliğimle bağdaştıramadığım için ayrılma kararı aldım. Fakat gazetenin içi biraz karışık olduğu için iki ay kadar erteledim. Kararımı, adımın künyede yer almaması şartıyla Az Bey’e anlattım; teşekkür etti. 26 Mayıs 1981’de uygulamaya koydum. Küçük kızım şimdi doğmamıştı.
Bir müddet işsiz gezdim fakat, gazetecilik onurumu korudum. (Ayrıntılarını sevgili Yalçın Pekşen ‘Dışarıdan bakınca’ yazısında anlatmıştı.)
*
İlhan Ağabey beni Genel Yayın Danışmanı olarak Cumhuriyet’e çağırdığında Uğur Mumcu’yla da konuştum. Fakat ne acıdır ki dönüşüm onun ortamızdan ayrılışını izleyen günlerde; 15 Şubat 1993’te oldu.
Dinci medya Cumhuriyet’e saldırmak için çabucak bir palavraya daha başvurdu. “Cumhuriyet’te çalışanların bazılarının işlerine son verilecek. O yüzden İlhan Selçuk, sendika liderini gazeteye aldı.”
Kimse çıkarılmadı lakin ben ikinci sefer Cumhuriyet’ten ayrılmak durumunda kaldım.
TGS ile Cumhuriyet’i yayımlayan şirket ortasındaki toplu mukavele görüşmeleri sonuçsuz kaldı. Yasaya nazaran belli müddet içinde grev kararı almaz ve uygulamazsa sendikanın yetkisi düşüyordu.
13 Ocak 1994 akşamı, örneğini sizlere de sunduğum dilekçeyi Kurum Müdürlüğü’ne vererek mallarımı topladım ve kimseye çaktırmadan ayrıldım.
14 Ocak sabahı, ben, Ziya Sonay, Hasan Ercan ve arkadaşlar, koltuğumuzun altına “Bu iş yerinde grev var” yazılı pankartı alıp yola düştük. Cumhuriyet’e vardığımızda bahçede üç kişi vardı.
İlhan Ağabey erkenden gazeteye gelmiş ve arkadaşlar da kendisine kıyamamışlardı. Ankara Ofisi ise işi bırakmış ve aşağıda toplanmıştı.
Ortaya girenler oldu ve mukaveleyi Sendika ismine Genel Sekreter Ziya Sonay imzaladı. Ben üst çıkmadan Sendikaya döndüm.
İki gün sonra Hikmet’ten (Çetinkaya) bir telefon.”Neredesin? Niçin gelmiyorsun?” Karşılığım, “Ben istifa ettim” oldu. Hikmet konuşmayı sürdürdü, “O da ne demek, çabucak geliyorsun”
Ortaya diğerleri da girdi ve Cumhuriyet’e üçüncü kere döndüm.
3 Eylül 1994’te de Genel Yayın Direktörlüğü’ne getirildim.
Sanırım bu görevlendirmede gazetecilik tecrübem kadar Atatürkçülüğüm ve İlhan Ağabey’in gerisinden Hikmet’le birlikte bir dolap çevirmeyeceğimiz kanısı da tesirli olmuştur.
TGS Genel Başkanlığı vazifem sürüyordu. İlhan Ağabey’i kırmamak için bir şirketin idare konseyinde vazife alınca (1995) işçilikten patronluğa geçtim ve Sendika üyeliğim de düştüğü için misyonu arkadaşlarımın oylarıyla Sevgili (Ruhu şad olsun) Ziya Sonay’a bıraktım.
*
Cumhuriyet Vakfı kurulduğunda Vakıf Lideri ve İmtiyaz Sahibi Berin Nadi Hanımefendi oldu. Ender Beyefendi nedeniyle Cumhuriyet’in ıncığını cıncığını bilirdi ancak “yayın heyeti lideri da ben olayım” diye tutturmadı. O vazifesi en kıdemlimiz olan İlhan Selçuk’a bıraktı.
İlhan Ağabey Vakıf Lideri olduğunda zati yayın şurası lideriydi.
Ben Vakıf lideri olduğumda yayın heyeti üyesiydim. Başkanlığa da vakıf lideri olduğumdan değil, en kıdemli gazeteci olduğum için getirildim.
Lakin birinci kere, ömründe gazetecilik yapmamış bir kişi Vakıf Lideri olduğu gerekçesiyle yayın heyeti lideri yapıldı.
Elli yıldan fazla gazetecilik kıdemi olanlar varken bu türlü bir görevlendirmenin yapılabilmesini ve konsey üyelerinin sebilhane bardağı üzere sıralanmalarını; mesleğin saygınlığına düşürülen bir gölge olarak kabul ediyorum.
*
Aklı Cumhuriyet’te kalmış ancak sonuç alamamış; İlhan Ağabey’i tam ikna ederken engellediğim; Cumhuriyet’i siyasi çıkarlarına alet etmeye kalktığı için yolları ayrılan bireylerden, bizleri kızgınlıklarını giderme ve öç alma aracına dönüştürmek isteyenleri yok sayalım.
*
8 Eylül 2018’den bu yana uyguladığımız “mutlak suskunluk” yaklaşımına, başyazıdaki taarruz nedeniyle orta vermiştim. Bugün tekrar başlatıyorum. Umarım suskunluğumuzun verecek cevabımız olmadığından kaynaklanmadığını öğrenmişlerdir.
*
Kesinlikle dikkat etmişsinizdir. Yazdıklarımda Cumhuriyet’in haberciliğinden hiç kelam edilmedi. Bizim devrimizde verilen dört sütunluk Fethullah Gülen haberinin çıktığı gazeteyi koltuğunun altına alarak “Sayfanın hiç bu kadar üstünde verilmemişti. Bunlar FETÖ’cü” diye savcıya koşanlar ve bâtın başyazar görün bakın ne hallere düştüler.
FETÖ’nün “Şimdilik susun” talimatı, talimat olduğu da vurgulanarak 4 Mayıs 2021 tarihli Cumhuriyet’te dokuz sütuna manşet oldu. Boşuna “Allah’ın sopası yok” dememişler…
Muhbir lider ve onun ağzına bakan yayın şurası üyeleri periyodunda bunu da gördüm ya; artık gam yemem…
*
Liderimiz Nail Güreli’nin yanında 1998 yılı TGC Sedat Simavi Mükafatı merasiminde Oya ile birlikte konukları karşılarken, karşımızda Cumhuriyet Vakfı Lideri ve gazetenin İmtiyaz Sahibi Berin Nadi Hanım efendiyi görünce ne kadar sevinmiş ve keyifli olmuştuk.
1998 yılı TGC Sedat Simavi Ödül merasiminde Cumhuriyet gazetesi İmtiyaz Sahibi Berin Nadiv ve Orhan Erinç.
TIKLAYIN – İçişleri Bakanı Soylu’nun ‘terör manşetleri’ argümanıyla suçladığı Cumhuriyet gazetesi, Soylu’ya katıldı: Örnekler Can Dündar döneminden!
TIKLAYIN – Soylu’nun ‘terör manşetleri’ suçlamasını ‘2. cumhuriyetçilerin dönemi’ diyerek destekleyen Cumhuriyet Genel Yayın Direktörü Küçükkaya, o manşetlere ‘Sorumlu Benim’ diye imza atmıştı!
TIKLAYIN – Eski Cumhuriyet yöneticilerinden bugünkü Cumhuriyet idaresine: Ne farkınız kaldı Soylu’dan, iktidar yanaşmalarından!
Doğan Akın yazdı: ‘Gazeteci’ Alev Coşkun, ‘Fethullahçı’ Cumhuriyet’e karşı!
TIKLAYIN – Genco Erkal’dan Soylu’nun “terör manşetleri” açıklamasına katılan Cumhuriyet idaresine: Utanç verici, Cumhuriyet gazetesi bu hale düştü demek
T24
